Fadó, fadó, bhí fear sneachta ann. George an t-ainm a bhí air. Bhí sé an-bhrónach mar bhí sé ag iarraidh a bheith ina ghasúr seachas a bheith ina fhear sneachta. Bhí sé ag iarraidh a bheith ag súgradh le cairde. Bhí sé ag feiceáil páistí ag siúl ar scoil achan lá agus ba mhaith leis dul ar scoil leo.
Bhí an cara is fearr a bhí ag George, Micí an Moncaí, i ndiaidh briseadh amach as an zú. Bhí sé ag iarraidh George a fheiceáil. Thosaigh sé ag cuardach George. Chuaigh sé go dtí an scoil á chuardach.
[ Read all Fighting Words contributions hereOpens in new window ]
Cha raibh sé ábalta George a fheiceáil. D’amharc sé thart ar na tithe agus sa deireadh, chonaic sé George agus bhí sé ar bís.
Bhí George brónach. Bhí sé ag caoineadh agus é ag amharc síos ar an talamh. Scairt Micí amach ainm George.
‘I shared a secret I shouldn’t have and was racked with guilt’
Black Friday is nothing more than Bleak Friday when it comes to environment
The principal can’t sleep for worrying. If she paid all the bills on her desk, she couldn’t open the school
‘A rental is still your home’: How to decorate when renting without risking your deposit
“GEORGE!!!”
Chuala George é agus d’amharc sé suas agus chonaic sé Micí.
Dúirt Micí leis, “Cén tuige a bhfuil tú brónach?”
“Tá mé ag leá!” a d’fhreagair George agus é ag briseadh a chroí ag caoineadh. “Níl mé ag iarraidh a bheith i m’fhear sneachta níos mó! Ba mhaith liom a bheith i mo ghasúr agus ní leáfaidh mé choíche!!”
“Mar a tharlaíonn, tá a fhios agam duine ag an zú a bhfuil draíocht acu ...” arsa Micí ...
