Sé bliana déag d’aois a bhíos faoin am gur iarradh orm dul amach ar choinne le buachaill den chéad uair. 1996 a bhí ann agus “T” an t-ainm a bhí air.
Bhí I Get Knocked Down, But I Get Up Again de chuid Chumbawamba le cloisteáil i gclub oíche Peg Woffingtons ar Shráid Chill Dara nuair a bhuail mé leis. Amhrán an-oiriúnach ar fad a bhí ann.
Rinne mé socrú bualadh leis taobh amuigh den phictiúrlann i dTamhlacht leis an scannán The Nutty Professor a fheiceáil i rith na seachtaine ina dhiaidh sin.
Níor tháinig sé.
Riamh.
Bhíos croíbhriste agus chuaigh mé abhaile ón gCearnóg ar an 65B ag éisteacht le Morrissey.
Dá dtarlódh a leithéid de rud anois, gheobhadh T téacs gonta maslach cliste uaim.
Dhéanfainn fiosrúchán ar líne agus bheadh a fhios agam cé go díreach a bhí ann. Choimeádfainn súil air. Ar LinkedIn. Ar Facebook. Ar Twitter.
Cad chuige, níl a fhios agam. Ach ar a laghad, sásamh éigin a bheadh ann domsa.
Rinne mé cúrsa iontach in RTÉ le gairid faoi na féidearthachtaí a bhaineann le gutháin chliste ó thaobh na nuachta de. Go teoiriciúil, is féidir guthán a úsáid mar cheamara HD, mar chóras eagarthóireachta agus mar veain satailíte. Dochreidte!
“Nárbh fhearr i bhfad daoibh an fón a úsáid le haghaidh rud cruthaitheach fiúntach ná é a úsáid chun Angry Birds a imirt?” a dúirt an té a bhí i mbun an chúrsa.
“B’fhearr,” a dúirt mise liom féin, “ach ní thuigim an trácht seo ar Angry Birds. Is ar chibearstalcaireacht a bhíonn formhór na mban a bhfuil aithne agamsa orthu ag díriú.”
Is fadhb an-choitianta i measc na mban é seo. Nílim i m’aonar.
Tá scéalta náireacha ag mo chuid cairde uilig faoi na botúin atá déanta acu agus iad i mbun cibearstalcaireachta – botúin a d’fhág cruthúnas go raibh siad ann.
An ceann is coitianta, ar ndóigh, ná iarratas ar chairdeas a sheoladh ar Facebook de thaisme.
Tá sé seo déanta ag gach duine. Chuaigh cara de mo chuid ar chúpla dáta le fear. Mar is iondúil, chuaigh sí i mbun cibearstalcaireachta air láithreach.
Bhí go leor íomhánna den bhfear agus d’iarchailín s’aige ar Facebook agus níorbh fhada go raibh mo chara ag breathnú ar phróifíl an iarchailín agus í ag scrúdú an chomórtais.
An lá dár gcionn, fuair sí téacs feargach ón bhfear ag rá, “an bhfuil aon mhíniú réasúnta gur féidir leat a chur ar fáil faoin bhfáth a bhfuil tú ag iarraidh a bheith mar chara de chuid m’iarchailín?”
Bhí an t-iarratas de thaisme déanta aici agus bhí deireadh leis an gcaidreamh sin.
Chuaigh cara eile de mo chuid isteach ina ball de LinkedIn agus bhreathnaigh sí ar gach cailín a raibh aithne ag a hiarfhear uirthi.
Is léir nár thuig sí an mhórdhifríocht idir LinkedIn agus Facebook agus baineadh siar aisteach aisti nuair a chonaic sí gach uile chailín ag breathnú díreach ar ais uirthise.
An ceann is measa atá cliste agam, áfach, ná an nuashonrú stádais ar Facebook. Is ceann é seo nach féidir a shéanadh. Is ceann é a nochtann é féin mar chibearstalcaireacht láithreach.
Ní fiú leithscéal a thabhairt. Bheadh sé chomh maith agat seasamh ar Halla na Saoirse agus a screadaíl os ard, “nach mór an díol trua atá ionamsa?”
Bhí bean a bhfuil aithne agam uirthi ag siúl amach le fear ar feadh trí mhí. Bhí sí splanctha ina dhiaidh.
Tabharaimis “Séamus” air. Chuir Séamus deireadh leis an gcaidreamh agus theastaigh ó mo chara tabhairt le fios gur chuma léi. Bhí siad fós ina gcairde ar Facebook. Agus go leor, leor cairde comónta eatarthu.
Lá amháin agus í i mbun stalcaireachta, scríobh sí ainm Shéamuis in Facebook. Ach ansin, fuair sí glaoch agus rinne sí glan dearmad ar an gcuardach a bhí déanta aici.
Bhreathnaigh sí ar a fón 40 nóiméad níos deireanaí agus thosaigh gach rud a stróiceadh as a chéile.
Shíl sí go mbeadh uirthi glaoch a chur ar otharcharr agus an scaoll a bhí uirthi.
Bhí sí tar éis ainm Shéamuis a scríobh ina stádas seachas é a scríobh sa bharra cuardaigh.
Thaitin sé sin le cúpla duine; bhrúigh siad an cnaipe sin ag léiriú go raibh siad sásta leis. Agus d’fhág Séamus é féin teachtaireacht dheas phoiblí di: “??....”
Ar chóir do mhná éirí as an gcleachtas sin? Ní dóigh liom é.
Déarfainn féin go raibh míniú éabhlóideach ag baint leis. Is daoine déanfasacha agus fiosracha muid. Ach caithfimid a bheith níos cúramaí gan ár rianta a fhágáil sna háiteanna go rabhamar. Agus, in amanna, bíonn torthaí maithe ar an “taighde” sin uilig.
Measaim go bhfuil T aimsithe agam ar Go Leor Iasc. Táim tar éis fanacht le 17 bliain anuas. Más mall is mithid…
Is iriseoir de chuid RTÉ í Caoimhe Ní Laighin